De laatste dag

Hoi allemaal,

Hier mijn laatste berichtje vanuit Zuid-Afrika.

Afgelopen woensdag ben ik voor het laatst in de ochtend naar de creche geweest. Het was echt een geweldige ochtend!! Er zijn echt een aantal kinderen die ik zo mee naar huis wil nemen. Het afscheid nemen vond ik maar niks. Maarja, ik wist dat ik ooit doei tegen ze zou moeten zeggen.

Zoals ik in mijn vorige berichtje al schreef was het hier afgelopen donderdag vrouwendag. We werden uitgenodigd door de gemeenschap in Ezwenalisha om hun ceremonie bij te wonen in de 'kerk'. In het begin was het allemaal best interessant en leuk. Maar na een tijdje ging de priester preken. Nou, nou wat een verhaal had hij.. Vrouwen konden volgens hem (als enige) gezinnen verwoesten en ze hadden een hoop slechte dingen gedaan, maar er zijn ook goede vrouwen, maar je kan alleen een goede vrouw zijn als je de kracht van God voelde.. En daar ging het hele idee van vrouwendag. Verder kwam hij ook nog met een verhaal dat je stenen naar je kinderen moest gooien als je hun betrapte met drugs.
Vervolgens gingen ze bidden. Wow, wat ik toen zag had ik echt nog nooit gezien. Het gaat er hier wel even anders aan toen dan in Nederland. De mensen liepen schreeuwend en huilend door de kerk met hun handen omhoog. Vervolgens gingen de vrouwen vooraan in een rij staan en kwam de priester langs om te checken of ze slechte geesten in zich hadden. 1 van de vrouwen werd alle kanten op geduwd en viel op de grond, waar ze een paar minuten bleef liggen. Toen iemand van African Impact haar wilde helpen opstaan mocht dat niet van de priester, omdat ze dat zelf wel zou kunnen want de goede geesten zouden haar overnemen ofzoiets... Best heftig om te zien!

Vrijdag was een vakantiedag dus de creches waren dicht. In de middag ben ik als laatste projectmiddag naar 'de container' geweest. Ik vond het heel leuk dat ik hier op mijn laatste projectdag naar toe mocht! We hebben er behoorlijk hard aan gewerkt de afgelopen 4 weken. De container is nu zo goed als af. Er staan al wat foto's op de facebookpagina van African Impact.

Gister zijn we met een groep naar een olifanteninteractie geweest. Hier waren wilde olifanten die op een bepaald tijd gevoerd (bepaalde voedingsstoffen, maar niet al hun dagelijkse voedsel aangezien ze ook zelf moeten kunnen overleven) worden waardoor ze dus altijd naar de zelfde plek komen. Zo kregen wij de kans om de olifanten te voeren. Heel vet!!

Vandaag heb ik bijna 2 uur paardgereden door de 'bush'. Te paard kan je veel dichter bij alle wilde dieren komen. Zo stonden we heel dicht bij een aantal gnoes en zebra's. We waren met z'n 3en en we zijn allemaal ervaren ruiters dus gelukkig hebben we heel veel (en hard) kunnen galloperen. Ook dit was echt geweldig! Moet zeggen dat ik nu wel behoorlijk spierpijn aan het kweken ben. Is toch wel een tijd geleden dat ik op een paard heb gezeten.

Morgen om 14.40 heb ik mijn eerste vlucht richting huis.
Ik heb nog steeds helemaal geen zin om terug te gaan naar Nederland. Ik wil wel graag mijn vrienden en familie zien, maar Nederland zelf mis ik echt totaal niet. Ik ben al helemaal gewend aan 'african time' (lees: lekker rustig aan doen) en aan de leefstijl hier en ik moet zeggen dat het me wel bevalt!

Als ik in Nederland ben laat ik weer wat van me horen.

Liefs,
Britt